جدی ترین انتقادی که به امیر قلعه نویی در شروع دوره دوم کارش در تیم ملی می شد، خوردن گل مقابل رقبا بود اما حالا سه بازی است که ایران بدون گل خورده پیروز می شود.
تیم ملی مقابل آنگولا با چهار گل پیروز شد. این سومین بازی متوالی تیم قلعه نویی بود که گل نمی خورد و دروازه بسته می ماند.
در روزهای نخست حضور دوباره قلعه نویی روی نیمکت تیم ملی بزرگترین انتقادی که به او می شد خوردن گل از رقبای ضعیف بود. همه می دانند تیم های امیر در کار تهاجمی و برای زدن گل مشکلی ندارند اما نگرانی ها از بابت خط دفاع بود، یعنی درست همان نقطه قوت تیم کی روش در ۸ سال حضورش در تیم ملی
قلعه نویی شیوه بازی ایران را عوض کرد و حالا این نقطه ضعف را هم پوشش داده است. ایران در سه بازی آخر خود مقابل ازبکستان، بلغارستان و آنگولا گل نخورد، حتی با این حقیقت که علیرضا بیرانوند را در دو بازی از این سه بازی در همان نیمه اول از دست داد
همه این ها پیام های امیدوار کننده ای دارد، اینکه ما دروازه بان های خوبی داریم و در دفاع هم کم کم به هماهنگی لازم می رسیم. و البته یک نکته نباید فراموش شود؛ تیمی که در ۲۰ دقیقه اول بازی سه گل از ما می خورد - آن هم در ورزشگاه خالی و بدون فشار تماشاگر - قطعا محکی جدی برای فشار آوردن روی دروازه ما نیست اما وقتی ما قدرت انتخاب تیم های قوی تر به عنوان رقیب را نداریم و برای تیمی که از افغانستان و قرقیزستان گل خورده، گل نخوردن از ازبکستان و بلغارستان خود نقطه مثبتی است.
