۱۲ فروردین و رای بالای مردم به جمهوری اسلامی، اولین قدم برای ایجاد نظامی بود که مردم در آن در راس امور قرار داشتند و از نگاه "امام امت" قرار هم نیست که این آخرین حضور مردم در صحنه و تنها برای تعیین نظام سیاسی کشور باشد.
جمهوری اسلامی نظامی برخواسته از دل انتخابات در ایران بود؛ خواسته ای همسو با نظر بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی و البته مردم؛ که اگر چه پیش تر از انواع جمهوری مانند جمهوری دموکراتیک در کنار اسلامی هم صحبت شده بود، اما در فروردین ۵۸ در رفراندومی که حالا ۴۳ ساله شده، تنها دو گزینه روی برگه های رای نوشته شد؛ آری یا نه به جمهوری اسلامی ، آن هم در روزی که صدای شورانگیز مردم در خیابان ها می آمد: سلام بر جمهوری اسلامی؛ درود بر خمینی .
استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی را می شود هنوز هم از کوچه پس کوچه های تاریخ انقلاب اسلامی شنید، مقدمه نظامی که همواره تلاش کرده تا شعار استقلال و جمهوریت را در امتداد خود محقق کند، برای ملتی که د هم فروردین ۵۸ آزادگی را پای صندوق های رای، دوباره ثابت می کردند؛ در کوران غوغاسالاری صداهای متکثر؛ اما نه رنگارنگی پوشش ها و لباس ها و نه حتی قومیت، مذهب یا اختلاف عقیده، هیچ کدام، چیزی از اراده آنها برای ایستادن در صفوف و ساعت های طولانی اخذ رای کم نمی کند، برای کشوری تازه انقلاب کرده که بوی باروت طاغوت هنوز از خیابان هایش می آمد و کلام امام مثل آبی روی آتش بود که بار نفس ب ر مادران داغدار و مردان شکنجه دیده در زندانهای طاغوت را سبک می کرد.
بنیان گذار جمهوری اسلامی در همان روزهای نخست پیروزی انقلاب به وعده خود عمل می کنند: آزاد هستید، به هر چه می خواهید رای بدهید اما توطئه قدغن، خیانت قدغن ؛ سخنی که مردم با شعار پیروزی نهایی؛ جمهوری اسلامی به آن پاسخ می دهند.
با این حال برخی گروه های سیاسی از طیف چپ و مارکسیست گرفته تا لیبرال ها و ملی گراها به دنبال عناوینی چون جمهوری دموکراتیک یا جمهوری خلق یا حتی مدل های دیگر هستند؛ صدایشان حتی از پشت میکروفن در تلویزیون ملی و روزنامه ها هم شنیده می شود؛ چیزی تا برگزاری رفراندوم یعنی روزی که بیست میلیون ایرانی واجد رای دادن هستند باقی نمانده و گروه های مارکسیست، چپ و منافقین همچنان بنای تحریم و ناسازگاری گذاشته اند.
بهانه این است؛ جمهوری اسلامی یعنی چه؟ اکثر مردم به دنبال حکومتی هستند که سلطنت و سلطه در آن نباشد یعنی جمهوری و متعهد به اسلام باشد، یعنی جمهوری اسلامی ؛ این توضیحات آیت الله بهشتی به این سوال است. او می گوید: در حکومت نباید تحمیل وجود داشته باشد و معتقد است که از میان انواع سه گانه حکومت تنها جمهوری اسلامی می تواند تمام این ویژگی ها را داشته باشد.
گفت وگوها بسیار است، گروهی که طرد شده اند هنوز خ رده شانس های خود را برای پیدا کردن راه چاره امتحان می کنند، شاه فرار کرده و برخی طرفداران او از سوراخ هایی که در آن خزیده اند، خودی نشان می دهند. حتی برخی نزدیکان امام هم با برگزاری رفراندوم آری یا نه به تنها جمهوری اسلامی مخالف اند؛ مهدی بازرگان، رئیس دولت موقت معتقد است به جمهوری اسلامی صفت دموکراتیک را باید اضافه کرد و احمد صدر حاج سید جوادی، وزیر کشور او، پا را حتی فراتر هم می گذارد و خواستار حذف نام اسلام از عنوان نظام سیاسی آینده ایران می شود و می گوید: مناسب آن است که فقط مفهوم جمهوری، دموکراتیک باشد تا در تدوین قانون اساسی بتوانیم آن را به هر شکلی در بیاوریم . ولی حرف امام و ملت یکی است: جمهوری اسلامی نه یک کلمه کمتر و نه یک کلمه بیشتر.
چشم مردم به زبان امام ره است؛ کسانی که اصرار دارند اسلام را از کنار جمهوری کنار بگذارند خائنینی هستند که می خواهند در ملت اختلاف ایجاد کنند؛ کسانی که می خواهند عبارت دموکراتیک را به این عبارت اضافه کنند غرب زندگانی هستند که نمی فهمند چه می گویند .
تدبیر امام خمینی در برابر سم پاشی افرادی که برخی دشمن و بعضی ناآگاه هستند مثل همیشه پر صلابت و شجاعانه است، ایشان حجت را بر ملت تمام می کنند ما اسلام را می فهمیم که رژیم عدل است و جمهوری را هم می فهمیم چیست که یعنی ملت باید رای بدهند اما دموکراتیک که در طول تاریخ پیراهن خود را بارها عوض کرده و در غرب یک معنا دارد و در شرق یک معنا دارد ما قبول نداریم و قرار دادنش در کنار اسلام هم اهانت به اسلام است، چون اسلام از همه دموکراسی ها بالاتر است .
استاد مرتضی مطهری در تایید کلام امام می گوید: اسلام به عنوان یک دین درعین حال یک مکتب و یک ایدئولوژی و طرحی برای زندگی بشر است که آزادی حقوق فرد و دموکراسی را هم در بطن خود دارد .
مطهری نگاه جمهوریت جدیدی که حالا در ش ر ف تصویب است را این گونه تبیین می کند که انتخاب حاکم از طرف عامه مردم و برای مدت موقت و نه به شکل موروثی است و محتوای آن هم حکومت اسلام است .
صدای اعتراض ها بی جهت بلند است؛ برخی برای سهم خواهی از راه رسیده اند، اما دل مردم با امام و انقلاب است و رد نشانه ها را درست می فهمند.
آیت الله بهشتی یار دیرین و همیشه امام سخن می گوید، یک معتقد انقلابی که از دید مردم دلسوز است و اشتباه نمی کند: ملت ایران، برادران خواهران بیدار باشید، ای زنان و مردان پر خروش انقلابی کشور هشیار باشید از هم اکنون باید حکومتی را انتخاب کنید که در آن عامل زور و عامل تحمیل به هیچ عنوان برای رسیدن به هیچ سمتی از سمت های اجتماعی مورد بهره برداری هیچ احدی قرار نگیرد .
ایران به تاریخ رفراندوم نزدیک تر می شود؛ در روزنامه ها گروهی خودداری خود را از شرکت در همه پرسی اعلام کرده و گفته اند که رای نمی دهند ؛ خواسته آن ها داشتن حق انتخاب میان چند نوع حکومت روی برگه های رای است، از نگاه برخی رهبران فکری، اما پیش کشیدن این مدل موضوعات تکرار مکررات است، ایشان مقابل صدای پوشالی اعتراض ها این سوال را می گذارد که منظور از چند نوع حکومت چیست؟ نظام های دیکتاتوری و استبدادی، آن هم با تمام آن مبارزات و همه آن خون هایی که برای گریز از سیطره و تسلط استبداد ریخته شد؟ یعنی از مردم پرسیده شود که آیا دوباره میل دارید یک آریا مهری یا شبیه او بر شما مسلط شود یا نه؟ تحلیلی که دلیلی برای توجه به فرم دیگری از حکومت نمی گذارد.
با این حال ستاد اجرایی رفراندوم اعلام می کند کسانی که نوع دیگری از حکومت، جز جمهوری اسلامی را می خواهند، پشت برگه آری نظر خود را بنویسند، دوازدهم فروردین فرا می رسد، مردم مثل روزهای پیروزی انقلاب پر شور و شوق پای صندوق های رای حاضر می شوند.
بهار آزادی و بهار انقلاب به هم گره خورده است. گزارشگر حاضر در یکی از شعبه های اخذ رای می گوید هوا دلچسب و بهاری است، طلبه ای جوان فریاد می زند برگه های سبز یعنی آری و برگه های قرمز یعنی نه مردم از پیر و جوان و زن و مرد در صف های منظم پشت هم ایستاده اند، صف ها تا امتداد پیاده راه کوچه ها می رسد، قرار است رفراندوم در دو روز برگزار شود و اگر چه گروهک های مسلح مانند چریک های فدایی خلق و منافقین و گروه های جدایی طلب در نقاطی مانند گنبد و کردستان تلاش می کنند با اقدامات مسلحانه همه پرسی را بر هم بزنند، اما رای گیری با نهایت دقت تا ساعات پایانی یازدهم فروردین ادامه می یابد.
برآوردها از حضور ابتدایی مردم عدد شگفت انگیز ۹۸ درصد را نشان می دهد، پیشبینی ها حاکی از این است که بیش از ۹۷ درصد مردم ایران به همه پرسی جمهوری اسلامی آری گفته اند، ۲۴ ساعت بعد اما با اعلام وزارت کشور یک درصد به آمار ۹۷ درصدی که قبلا از آن صحبت شده، اضافه شده است، فردا صبح تیتر روزنامه ها نوشته است که ۲۰ میلیون و ۲۸۸۰۲۱ نفر به جمهوری اسلامی رای آری داده اند تا ۱۲ فروردین برای همیشه با نام جمهوری اسلامی ماندگار شود.
تا پیش از این زمان هیچ انقلابی از چنین حمایت مردمی برخوردار نشده است، روزی که بنیان گذار جمهوری اسلامی آن را روز فتح و ظفر برای ملت می دانند ملتی که با شرکت در این همه پرسی حالا قدرت ملی خود را به جهان ثابت کرده است.
۱۲ فروردین و رای بالای مردم به جمهوری اسلامی، اولین قدم برای ایجاد نظامی بود که مردم در آن در راس امور قرار داشتند و از نگاه امام امت قرار هم نیست که این آخرین حضور مردم در صحنه و تنها برای تعیین نظام سیاسی کشور باشد. بعد از این مرحله باز مرحله های بعدی داریم و آن تاسیس مجلس موسسان است که به قانون جدید اساسی رای بدهند و بعد از آن انتخابات است که نمایندگان خود را به مجلس بفرستند این مرحله اول این نهضت است .
فردای حماسه روزنامه اطلاعات با دو تیتر رژیم منفور سلطنت به زباله دان تاریخ پیوست و ملت به امام پاسخ آری داد از همه پرسی استقبال کرد، جنبش نوشت: آزادی، استقلال، جمهوری اسلامی و سرتیتر کیهان هم میلیون ها ایرانی به جمهوری اسلامی گفتند: آری بود.
مردم ایران پس از این در دو همه پرسی دیگر هم شرکت کردند، ابتدا در همه پرسی قانون اساسی در ۱۲ آذر ۱۳۵۸ و بار دیگر هم ۱۰ سال پس از تصویب قانون اساسی در ۶ مرداد ۱۳۶۸ در همه پرسی اصلاح قانون اساسی. اما حضور مردم پای صندوق های رای تنها به همه پرسی قانون اساسی محدود نماند و ایرانی ها به طور متوسط هر دو سال یک بار برای انتخاب مسئولان خود در صف های رای دهی حاضر شدند تا مردم سالاری دینی به عنوان الگویی جدید در تاریخ معاصر به نام ایران و مردمش ثبت شود؛ آن هم برای مردمی که تا پیش از این طعم شرکت در انتخابات آزاد را نچشیده بودند.
بر اساس اصل نخست قانون اساسی نظام ایران جمهوری اسلامی است که هر دو بخش آن به یک اندازه اهمیت دارد، اصول دوم تا ششم توضیح رابطه این دو بخش با هم است، در اصل ششم به صراحت گفته شده که کشور باید با اتکا به آرای عمومی و از راه انتخابات اداره شود، الگویی که در آن مردم بر سرنوشت خود حاکم هستند و جمهوری اسلامی می تواند با اتکا به آرای مردم و براساس اصول مترقی دین اسلام مشکلات پیش روی خود را رتق و فتق کند.
سال ۵۸ اولین رفراندوم بعد از انقلاب بود؛ رای آری به جمهوری اسلامی که برای بسیاری به منزله رای به آزادی، برابری و استقلال ، چالش ها، بیم ها و امیدها البته هنوز هم بسیار هستند ولی ملت به پشتوانه نظام و رهبری گردنه های سخت را پر امیدتر و مطمئن تر از همیشه تا رسیدن به مقصد طی می کند.
ندا دستان
انتهای پیام
