ایام محرم که از راه می رسد، فقیر و غنی و کارگر و دکتر و مهندس دست به دست هم می دهند تا مراسمی درخور نام سالار شهیدان ع برپا شود. عده ای اما به حضور صرف در مراسم عزاداری راضی نمی شوند و یک دهه از زندگی شان را وقف خادمی برای این مجالس می کنند.
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی: محمد جعفری پور، مرد خوشنام خیابان سی متری نیروی هوایی، یکی از همان هایی است که هر سال برای رسیدن ایام محرم و خدمت در این مجالس روزشماری می کند. او که مهندس عمران، عضو هیئت امنا و طراح ساختمان جدید مسجد علی بن ابیطالب ع است، در ایام محرم در آشپزخانه مسجد مشغول رتق و فتق کارهاست و می گوید آشپزی برای عزاداران حسینی از پدرش به او و فرزندانش رسیده است.
قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
«پدرم، حاج محمد علی، مردی بسیار مؤمن و مقید به حضور در مساجد و محافل مذهبی بود. خدابیامرز عضو ثابت حسینیه اشکذری ها بود و آنجا هر کمک مادی و معنوی که از دستش بر می آمد، انجام می داد. من هم از نوجوانی همراهش بودم و آرام آرام به خدمت در مراسم عزاداری امام حسین ع علاقه مند شدم. با همان سن کم همراه پدرم به آشپزخانه حسینیه می رفتم و کارهایی را که از یک بچه ۱۰ ۱۲ برمی آمد انجام می دادم.» محمد جعفری پور، عضو هیئت امنای مسجد علی بن ابیطالب ع ، آشپزی در ایام محرم را میراثی می داند که از پدرش به او رسیده و او هم آن را به فرزندانش انتقال داده است: «هر سال از یک ماه قبل انتظار می کشم که محرم از راه برسد تا به آشپزخانه مسجد بروم و برای امام حسین ع کارگری کنم و این، شیرین ترین انتظار زندگی من است. در این خدمتگزاری، ۲ پسر ۱۹ و ۱۷ ساله ام هم در آشپزخانه کمک حال من هستند و مسئولیت خیلی از کارها برعهده آنهاست. این ۲ برادر خودشان اشتیاق دارند که در دستگاه امام حسین ع خدمت کنند و بیشتر از من برای رسیدن محرم انتظار می کشند. از کرم امام حسین ع و اهل بیت ع ، فرزندان صالح و مؤمنی دارم که در تحصیل هم موفق هستند. از این بابت خدا را شاکرم.»
اینجا همه بانی اند«هر سال تاسوعا و عاشورا که می رسد، سفره احسان امام حسین ع با کمک اهالی در مسجد محله پهن می شود. حدود ۳۰ سال قبل، مرحوم حاجی معتمدی که از قدیمی های خیابان سی متری بود، به نذری مسجد کمک می کرد. بعد از فوت او پسرش راهش را ادامه داد تا اینکه او هم حدود ۴ سال قبل به رحمت خدا رفت. الان نوه حاجی معتمدی بانی سفره احسان امام حسین ع می شود و قبل از تاسوعا و عاشورا ۳ گوسفند و ۱۰۰ کیلو برنج به مسجد می دهد و به فرزندش هم وصیت کرده است بعد از او این راه را ادامه دهد. اما در خیر به روی بقیه اهالی محله بسته نیست و هر سال هرکسی به اندازه وسعش برای رونق این سفره احسان حسینی کمک می کند؛ یکی ۲ قوطی رب گوجه می آورد، آن یکی چندکیلو سیب زمینی و پیاز و یک نفر هم گوسفند قربانی می کند. بعضی ها هم به صورت نقدی از ۱۰ هزار تومان گرفته تا یک میلیون تومان کمک می کنند. برای پهن شدن سفره احسان حسینی، همه عاشقان اباعبدالله ع بانی اند.»
افرادی که در ایام محرم در آشپزخانه مسجد کار می کنند، خادمان گمنام مجالس حسینی هستند که خیلی ها هیچ وقت آنها را نمی شناسند. اینکه آنها اغلب از دست پخت خودشان در این مجالس بی بهره بمانند، موضوع عجیبی نیست. جعفری پور در این باره می گوید: «بارها پیش آمده که بعد از تمام شدن غذای نذری، نیازمندان یا افراد سالخورده به مسجد مراجعه و طلب غذا کرده اند و بچه های آشپزخانه برای اینکه آنها دست خالی به خانه برنگردند، غذای خودشان را به آنها داده اند. این اتفاق عجیبی نیست چون نیت اصلی ما پهن شدن سفره با برکت امام حسین ع و پررنگ تر شدن همدلی اهالی در ایام محرم است. ضمن اینکه بزرگان به ما وعده داده اند که خدمت مان بی اجر نمی ماند. مرحوم پدرم می گفت: امام حسین ع به کسی بدهکار نمی ماند و اگر اخلاص داشته باشی، همان موقع که خدمتی به مجالس اش کنی، اجرت را می دهد.»آشپز مجالس حسینی اما حواسش به ضلع دیگر این ماجرا هم هست: «خانم ها معمولا روی دیر رفتن آقایان به منزل حساسیت به خرج می دهند اما همسرم در ایام محرم مرا برای حضور در مسجد و خدمت کردن به سفره امام حسین ع تشویق هم می کند. در ایام محرم دیروقت و با لباس هایی که بوی سیب زمینی سرخ کرده و پیاز داغ می دهد به خانه برمی گردم اما همسرم با خوشرویی از من استقبال می کند. به اعتقاد من، ثواب این همراهی همسرم کمتر از ثواب خدمتی که من و پسرانم در آشپزخانه مسجد انجام می دهیم، نیست.»
مسجد را نیت های خالصانه اهالی ساختیکی از خدمات ماندگار محمد جعفری پور، طراحی نقشه جدید مسجد علی بن ابیطالب ع برای اجرای طرح نوسازی این مسجد قدیمی فلکه چهارگوش است: «بیش از نیم قرن از عمر مسجد علی ابن ابیطالب ع گذشته بود و نیاز به نوسازی داشت. بالأخره دوستان در هیئت امنا از من خواستند کار را شروع کنم. من هم تمام خرده کاری هایم را کنار گذاشتم، نقشه جدید مسجد را طراحی کردم و به اتفاق یک گروه، ۲ سال شبانه روز کار کردیم تا مسجد نوسازی شد. وقتی مسجد ساخته شد، احساس وصف ناشدنی داشتم. البته همیشه گفته ام مسجد را مردم ساختند و امثال من فقط کارگری کردیم. باور نمی کنید مردم چطور پای کار آمدند. یکبار بانوی سالخورده ای به مسجد نیمه کاره آمد و مبلغ به ظاهر کمی کمک کرد. بعد که متوجه شدم آن پول، مزد یک روز کارکردن آن مادر در خانه های مردم بوده، خیلی گریه کردم. مسجد علی بن ابیطالب ع این طور با نیت های خالصانه اهالی ساخته شد.»
محمد جعفری پور، یکی از رزمندگان سرافراز دفاع مقدس بوده و افتخار حضور در کربلای ایران را هم در کارنامه دارد. او که حالا مهندس باسابقه عمران است، در گروه مهندسی چند عملیات مهم دوران دفاع مقدس هم حضور داشته است. او علاوه بر حضور در گروه مهندسی عملیات کرکوک که نخستین عملیات پارتیزانی رزمندگان در عمق ۱۵۰ کیلومتری خاک عراق بود، عضو گروه اجرایی پل خیبر که موفقیت عملیات تاریخی خیبر را تضمین کرد هم بوده است. جعفری پور در این باره می گوید: «یگان مهندسی رزمی سپاه با مشارکت جهاد سازندگی برای وصل کردن ساحل شرقی هورالهویزه به جزایر مجنون، پل شناور خیبر به طول ۱۳ کیلومتر را ساخت که ساخت چنین پلی در تاریخ جنگ ها بی سابقه بود. من آن روزها در گروه نصب و تعمیر و نگهداری پل فعالیت می کردم. نصب پل خیبر که ۷۵ روز طول کشید، فقط با اخلاص رزمندگان عملی شد. خیلی از آن رزمندگان خودشان را وقف کار کرده بودند و چند شبانه روز نخوابیدند تا کار به سرانجام رسید. بیش از ۳۰ سال از آن روزها گذشته اما هنوز هم جزوه ها و دفترچه های راهنمای نصب پل خیبر را به یادگار نگه داشته ام.»
-----------------------------------------------------------------------------------------------
منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۴ در تاریخ ۱۳۹۴/۰۸/۱۰
