اصغر بنایی، معروف به اصغرشاطر، از لوطی های بامرام دوران حکومت پهلوی اول بود. همان روزها که هیات داری و عزاداری برای امام حسین ع جرم محسوب می شد او بزرگ ترین و پرشورترین دسته عزاداری تهران را مدیریت می کرد.
همشهری آنلاین، سمیرا باباجانپور: اصغر سعی می کرد لوطی گری را با مرام و عیاری پیوند بزند. او عاشق امام حسین و اهل بیت ع بود، بیشتر درگیری هایش هم در دسته های سینه زنی و زنجیرزنی با مامورین دولت بود. نوچه های رژیم همه جا گشت می زدند تا مبادا جایی در گذر و کوچه ها مراسم عزاداری برگزار شود. با این حال او لوطی های با مرام را دور هم جمع می کرد تا مراقب هیات ها و دسته های عزاداری باشند. خودش هم یکی از بزرگ ترین دسته های عزاداری تهران را مدیریت می کرد.
قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
او به خاطر این که مراسم روضه خوانی بدون دردسر و مزاحمت برگزار شود، از چند آدم بلند قد استفاده می کرد. آنها به بهانه آبپاشی کوچه حواس شان به همه کس و همه جا بود. مردم هر جا آنها را می دیدند متوجه می شدند که در آن نزدیکی مراسم روضه برقرار است.
اصغر شاطر مغازه نانوایی، کبابی و قهوه خانه داشت. باشگاه ورزشی معروفی به نام باشگاه «مردان» داشت که در نزدیکی انبار گندم بود. هر کس وارد باشگاه مردان می شد یا مرد مردستان بود یا مردانگی را می آموخت. آنجا محفلی بود که لوطی ها دورهم جمع شوند تا برای کار نیک گلریزان بگیرند و دست گیر مردم باشند. خیلی از لات ها آنجا رسم نیکی پیشه کردند و عیار شدند.
اصغر از دوستان طیب بود و منش و خلق وخوی او در طیب و اطرافیانش تأثیرگذار بود، آن قدر که روزنامه ای هم راه اندازی کرد به نام «پیکار»؛ این نشان می داد که او فقط لوطی گری بلد نبود، بلکه اهل فرهنگ هم بود. یک بار برای انتخابات مجلس هم کاندیدا شد. اما رژیم پهلوی رد صلاحیتش کرد. تا مدت ها نقل کوچه و خیابان بود که اگر اصغرشاطر انتخاب می شد بیشتر از همه رای می آورد.
