اهالی دربند و ساکنان محله های اطراف آن با عطر قیمه نذری محرم در تکیه دربند آشنا هستند. روز عاشورا وقتی مراسم روضه، عزاداری و دسته روی به پایان می رسد، عزادارن برای صرف غذای نذری گرد هم می آیند. قیمه نذری دربند اما ماجرایی خواندنی دارد که با تاریخچه این آبادی شمیران پیوند خورده است.
همشهری آنلاین حسن حسن زاده: اگرچه در سال های اخیر غذاهای نذری دیگری نیز برای اطعام عزاداران طبخ می شود اما قیمه نذری تکیه دربند برای اهالی این محله یک غذای نذری خاطره انگیز است که با هویت این آبادی قدیمی شمیران پیوند خورده است.
قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
«علیرضا زمانی» تهران شناس، از علت طبخ این غذای نذری در تکیه دربند می گوید: « در گذشته شغل اغلب ساکنان آبادی های شمیران کشاورزی و دامداری بود. بنابراین بیشتر غذاهای نذری به ویژه در ایام محرم با گوشت طبخ می شد. آن روزها که خبری از دکان های قصابی امروز و یخچال و فریزر نبود، دامداران برای اینکه گوشت ها فاسد نشود و ماندگاری بیشتری داشته باشد گوشت قربانی را قورمه می کردند.
به گفته این تهران شناس، قورمه کردن روشی سنتی برای نگهداری گوشت بود. به این ترتیب که گوشت را با کمی روغن و آب می پختند و پس از جدا کردن آب گوشت آن را نمک اندود و در خمره ها یا پوست گوسفند قرار می دادند تا ماندگاری گوشت بیشتر شود. گوشت قورمه شده بیشتر مناسب قیمه بود و به همین دلیل قیمه به نذری غالب این مراسم تبدیل شد.
زمانی ادامه می دهد: «دربندی ها برای طبخ قیمه نذری گاهی از محل صرفه جویی خود در طول سال آذوقه لازم را مهیا می کردند. وقتی مراسم عزاداری تمام می شد کدخدا یا بزرگ تر جمع کنار دیگ نذری قرار می گرفت و دوری ها یا همان بشقاب های غذا را میان عزاداران تقسیم می کرد. گاهی جمعیت عزاداران آنقدر زیاد می شد که به هر سه نفر یک دوری قیمه نذری می رسید.»
