عبور و مرور انقلابیون به مساجد و تکایای دولاب که از محله های مذهبی پایتخت به شمار می رود اتفاق غریبی نبوده است. شهید نواب صفوی یکی از سرشناس ترین مبارزان انقلابی بود که در سال های قبل از پیروزی انقلاب در این محله و حوالی مسجد پیر زندگی می کرد.
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی: مسجد پیر دولاب در دهه ۳۰ پایگاه اصلی مبارزات نواب صفوی و همرزمانش در گروه فداییان اسلام بود و بسیاری از قول و قرارهای انقلابیون در همین مسجد گذاشته می شد.
قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
قدیمی های دولاب روایت می کنند که مقدمات ترور برخی از سیاستمداران فاسد رژیم پهلوی مثل عبدالحسین هژیر، نخست وزیر و حاجعلی رزم آرا، فرمانده نیروی زمینی ارتش شاه در مسجد پیر دولاب گذاشته شد. خلیل طهماسبی که طرح ترور رزم آرا در صن مسجد شاه سابق و امام خمینی کنونی را اجرا کرد مدام به مسجد پیر دولاب رفت وآمد داشت و یکی از نزدیک ترین یاران نواب صفوی به شمار می رفت. نام نواب صفوی چنان با مسجد پیر دولاب گره خورده بود که بعد از شهادت او، اهالی دولاب در یک اقدام خودجوش نام مسجد پیر را به شهید نواب صفوی تغییر دادند و بعد از پیروزی انقلاب، نام این مسجد به طور رسمی تغییر کرد.
تکیه چال که دولابی ها معتقدند قدیمی ترین تکیه تهران به شمار می رود یکی دیگر از کانون های انقلابی در سال های قبل از پیروزی انقلاب بوده است. جواد متبحری، متولی تکیه چال این مکان را میعادگاه مبارزانی می داند که از دهه ۴۰ طرح سرنگونی رژیم شاه را مرور می کردند: «پخش نوارهای سخنرانی امام در سال های قبل از پیروزی انقلاب، یکی از دشوارترین کارها بود و قواعد خاص خودش را داشت. برای این کار چند نقطه امن در تهران وجود داشت که یکی از آنها تکیه چال دولاب بود. در آن سال ها سخرانی های امام روی نوارهای کاست و در تکیه چال ضبط می شد و توسط انقلابیون به دست مردم می رسید.»
شیخ احمد کافی، سخنران مشهور و یکی از مبارزان انقلابی، حدود ۷ سال در تکیه چال منبر می رفت و خیلی ها معتقدند او با همین سخنرانی ها در مقام یک روحانی مبارز محبوبیت قابل اعتنایی بین مردم کسب کرد. متبحری می گوید: «آقای کافی از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۶ در همین تکیه منبر می رفت و در این مدت نسبتا طولانی مریدان زیادی پیدا کرد. گاهی اوقات مردم آنقدر پا منبری داشت که تکیه چال جوابگوی خیل جمعیت نبود و مردم روی فرش هایی که بیرون تکیه پهن می شد می نشستند.»
تکیه چال در زمره مکان های مذهبی قرار دارد از دهه ۴۰ پاتوق انقلابیون بود. قدیمی ها می گویند دسته عزاداری تکیه چال به اتفاق دسته طیب حاج رضایی در محرم سال ۱۳۴۲ با حمل تصویر امام در خیابان های تهران عزاداری کردند و به همین خاطر در محاصره ژاندارم های رژیم شاه قرار گرفتند.
