وحید آقاپور این روزها در شبکه نمایش خانگی با سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» حضور دارد و به تازگی فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» به کارگردانی لیلی عاج اکرانش شروع شده. این بازیگر در گفت وگویی از انتخاب نقش هایش می گوید و این که چرا در تئاتر کم کار شده است.
همشهری آنلاین - فهیمه پناه آذر: وحید آقاپور از بازیگران شناخته شده و حرفه ای تئاتر است که سال های سال روی صحنه با نمایش های مختلف حاضر شده، تماشاگران تئاتر به خوبی آقاپور را می شناسند اما این بازیگر به شکل عموم زمانی معروف شد که برنامه اینستاگرامی طنز با نام «ممیزی» را اجرا کرد. برنامه ای که علاوه بر عموم مردم در میان مدیران نیز خیلی معروف شد. حالا این برنامه تقریبا یک سالی است که پخش نمی شود اما آقاپور همچنان در عرصه های دیگر فعال است. آقاپور زمانی به عنوان پرکارترین بازیگر تئاتر معرفی شده بود؛ در تازه ترین فعالیت تلویزیونی خود در سریال «عاشورا» هادی حجازی فر بازی کرده؛ سریالی که روی آنتن سیما رفت و حالا او در سینما با فیلم «سرهنگ ثریا» لیل عاج و در شبکه نمایش خانگی با سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟» سروش صحت دیده می شود. آقاپور بازیگر نکته سنجی است و همین نکته سنجی در انتخاب هایش نیز دیده می شود. در این گپ درباره نگاهش به بازیگری در مدیوم های مختلف و انتخاب هایش پرسیدیم.
چند وقتی است که فعالیت شما در سینما، نمایش خانگی و تلویزیون بیشتر از تئاتر شده؛ فکر می کنم بازیگران تئاتر این روزها حرف اول را در بازیگری سینما و تلویزیون و نمایش خانگی دارند؟ از تجربه تان در فعالیت در مدیوم های دیگر بگویید؟
راستش چندان موافق این صحبت نیستم که بازیگران تئاتر امروز حرف اول را در سینما و تلویزیون می زنند؛ می توانم بگویم معدود بازیگرانی هستند که حرف اول را می زنند و پیشینه تئاتری ندارند اما درواقع در میان تعداد بازیگران پرکار هستند آنهایی که پیشینه تئاتر دارند؛ بیشتر است. به نظرم پیشینه تئاتر به عنوان یک پشتوانه، یک بار آموزشی در گذشته این بازیگر، نقش ایفا می کند. من هم سال ها بیشترین حضورم در صحنه تئاتر بوده و چند بار به عنوان پرکارترین بازیگر تئاتر کشور معرفی شدم؛ در سال های اخیر فعالیت هایی در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون داشتم. همانطور که گفتید تجربه کردن در مدیوم های دیگر باعث افزایش تجربه به طور کلی در زمینه بازیگری می شود و شما را شکل پذیرتر و انعطاف پذیرتر می کند.در عین حال برای من بازیگری یک چالش جذاب است که آیا همانگونه که در تئاتر توانستم از طرف تماشاگران و جامعه تئاتری پذیرفته شوم در مدیوم های دیگر هم این اتفاق برای من می افتد یا خیر؟ تا به الان اگر بخواهم نتیجه گیری داشته باشم؛ خوشبختانه درمجموع، تجربه خوشایندی بوده است.
تازه ترین بازی که در تلویزیون از شما اخیرا به نمایش درآمد، سریال «عاشورا» بود؛ با توجه به دوستی که با حجازی فر داشتید؛ از همکاری و قبول نقش در این سریال بگویید؟
این سریال سال های ۱۳۹۹و ۱۴۰۰فیلمبرداری شد. اگر بخواهم از تجربه ام در این کار با هادی حجازی فر بگویم، او دوست قدیمی من است، از دوران دانشکده با هم دوست و همکار بودیم. بارها با هادی حجازی فر در تئاتر بازی کرده بودم و بعد از فارغ التحصیلی این همکاری در تئاتر ادامه داشت. حتی در یک برنامه تلویزیونی. تا اینکه هادی نخستین فیلم و سریال جدی خودش را می خواست بسازد. دعوتم کرد. ۲ فاکتور برای ساخت این فیلم و سریال برای سازندگان خیلی مهم بود. یکی شباهت بازیگران به شخصیت های اصلی داستان بود و دوم تسلط به زبان آذربایجانی. برای بازی در نقش «جمشید نظمی» انتخاب شدم؛ جزو شخصیت هایی است که شهید نشده و الان زنده است. برای من تجربه ارزشمندی بود. اول اینکه به خاطر احساس دین و تعهدی که خودم نسبت به لشکر عاشورای آذربایجان داشتم و بخش دیگرش همکاری دوباره در مدیوم دیگر با حجازی فر. بازیگر و کارگردانی که در سینما و تلویزیون تأثیرگذار است.این سریال با مشکلات و تنگناهای فراوانی ساخته شد و خدا را شاکرم به نتیجه رسید و در زمان پخش هم واکنش های مثبت زیادی از طرف من و همکارانم گرفتم.
این روزها در سریال «مگه تموم عمر چند تا بهاره» سروش صحت هم دیده می شوید. از همکاری تان با صحت و انتخاب نقش بهرام بگویید؟
زمانی که سروش صحت می خواست سریال را بسازد یک بار از من دعوت کرد اما من به دلیل اینکه در آن زمان مشغول سریال عاشورا بودم؛ امکان حضور نداشتم. ناگهان تولید سریال صحت به تعویق افتاد، این تعویق و مصادف شدنش با تعطیلی سریال عاشورا در مقطعی چندماهه باعث شد که بتوانم به پروژه بپیوندم. البته بعدها در یک زمان هم تداخل ایجاد شد و با سختی های زیادی هماهنگی صورت می گرفت تا در ۲ پروژه حضور داشته باشم.اولین تجربه با صحت بود و تجربه خوشایندی بود سروش صحت فرد دوست داشتنی و دوست صادق و همراهی است و در مقام کارگردان هم کاربلد و سختگیر است. به خاطر همین نتیجه کار، نتیجه خوبی شده و به نظرم زمره سریال های کمدی ما یک سریال ماندگار و ارزشمند است.
با نگاهی به سریال ها و مخاطبان تلویزیون و نمایش خانگی و قیاس آنها، نمایش خانگی توانسته مخاطب خوبی به دست بیاورد. فکر می کنید چه عواملی باعث این موفقیت شده و چرا تلویزیون مخاطب خود را از دست داده است؟
علت اینکه نمایش خانگی توانسته مخاطب خوبی به دست بیاورد به خاطر کسانی است که سال های سال در تلویزیون کار و تجربه کسب کردند و جریان ساز شدند. این بازیگران با حضور در شبکه نمایش خانگی توانستند بخش اعظمی از موفقیت نمایش خانگی را تضمین کنند.
اما علت اینکه تلویزیون کم مخاطب شده؛ با تأسف فراوان، علت اصلی اش به سیاست های غلط و سیاست های دافعه گرای تلویزیون و مدیرانی که نگاه تنگ نظر دارند و کاربلد و خوش سلیقه نیستند؛ برمی گردد. اینکه افزایش مخاطب برایشان امر مفیدی نیست. به نظر می رسد مدیران دغدغه جذب مخاطب و هنرمندان را ندارند. تلویزیون کم بیننده شده و اثرگذاری خود را از دست بدهد و این خیلی تلخ است و هیچ فردی دلسوزی این وضعیت را برای تلویزیون نمی پسندد و به آن راضی نیست
بعد از کرونا کمتر در صحنه تئاتر حاضر شدید و شاید در سال های اخیر حضورتان به ۲ یا ۳ نمایش برمی گردد؛ دلیل خاصی دارد؟
در سال های اخیر به دلایل مختلف حضورم در تئاتر نسبت به قبل کمتر شده بود. سال های شیوع کرونا فعالیت تئاتری نداشتم و در ایامی که اجراها شروع و هنگامی که وضعیت قرمز می شد سالن ها باز و بسته می شدند. این نوع کار را نمی پسندیدم. اما بعدتر برخی پیشنهادها را قبول کردم. بعد از ۲ سال و نیم؛ سال گذشته اجرایی با حسن معجونی داشتم و خردادماه امسال هم یک اجرا در تئاترشهر داشتم. در هفته های پیش رو نیز با جواد مولانیا کارگردان و دوست قدیمی ام قرار است در باغ کتاب اجرایی داشته باشم.
وضعیت اقتصادی تئاتر بعد از شیوع کرونا و بالا رفتن هزینه های تولیدی سخت تر شد اما با این حال اجراها ادامه دارند؛ وضعیت تئاتر را چطور می بینید؟
اگر بخواهیم نگاهی به وضعیت امروز تئاتر نسبت به گذشته بیندازیم؛ درمجموع بد نیست. رفته رفته آن وقفه ای که به دلیل کرونا ایجاد شد ؛ کمتر شده و در این مدت تئاترهای پرمخاطب روی صحنه آمدند اما از نظر اقتصادی نکته ای است که به نظرم اقتصاد تئاتر برای پدیدآورندگانش؛ یک اقتصاد ضعیف تر و کم رونق تر شده گردش مالی تئاتر به فراخور تورم، نتوانسته رشد کند و فاصله درآمد در تئاتر با دخل و خرج، فاصله اش بیشتر شده و به همین دلیل است که در میان هنرمندان حرفه ای ریزشی می بینیم. در گذشته امرار معاش تئاتری ها سخت بود، الان خیلی سخت تر شده و من نیز از قاعده مستثنی نیستم اما بنا به دلایلی ترجیح دادم به صحنه بازگردم چرا که تئاتر برای من حس و حال خوبی دارد و خاستگاه من تئاتر بوده و تا حدودی من هنرمند را به روز و سرپا نگه می دارد.
منبع: همشهری آنلاین