«شورعاشقی» سومین ساخته سینمایی داریوش یاری است که پیش از این هم مستند تاریخی کربلا جغرافیای تاریخ را درباره واقعه عاشورا ساخته بود. یاری در این فیلم سینمایی که بخش عمده آن در کویر فیلمبرداری شده؛ از زنی به نام سلما می گوید که رسانه اسرای کربلاست و در پیشاپیش کاروان حضرت زینب حرکت می کند.
همشهری آنلاین: «شور عاشقی» دومین تجربه داریوش یاری در فضای فیلم مذهبی است. نگاه سازندگان این فیلم نسبت به مکتب عاشورا نگاهی شاعرانه است. یاری می گوید: در فیلم های قبلی با نام «دخیل» و «کربلا جغرافیای یک تاریخ» سعی کردم همین نگاه شاعرانه نیز در این اثر موجود باشد و در «شورعاشقی» جدی تر به ماجراهای بعد از واقعه نگاه کنیم.
دوست دارم در این فضا پرسه بزنم
داریوش یاری، کارگردان سینما درباره فیلم جدیدش و با اشاره به این که دوست دارد در این فضا فیلمسازی اش را ادامه دهد، می گوید: این فیلم در ادامه کارهایی که من در این ژانر و فضا فیلم ساختم و قبل تر هم مستند «کربلا جغرافیای یک تاریخ» را ساختم و پیش تر نیز «دخیل» را در این فضا ساختم. وی ادامه می دهد:«این جهانی است که دوست دارم در آن بازیگوشی کنم در این فضا پرسه بزنم و در آسمانش پرواز کنم. راستش دلم می خواهد یک وقت هایی در خلوت خود بگویم؛ خوش به حالت کبوتر که رفتی و روی بوم حرم نشستی »
سینمای ایران نیازمند تمامی ژانرها
یاری در پاسخ به این سئوال که چرا سینمای ایران تنوع ژانری اش کم است و معمولا در هر برهه مدیریتی یک نوع فیلمسازی و توجه به یک ژانر وجود دارد؛ توضیح می دهد: «من فیلمساز دنیایم این گونه است که به فضای مذهبی بپردازم امیدوارم سینمای ایران بتواند از این ظرفیت متنوع استفاده کند و البته این موضوع با کمک منتقدان اتفاق می افتد این که نگویند فلان فیلمسازی فیلم دینی می سازد و یا .... نگاه عمیق و جذاب منتقدان سینمای ایران می تواند رنگین کمان فیلم های ایران را کامل کند. فضایی در سینما ایجاد کند که در سینمای ایران تمام ژانرها از فیلم های سیاسی، کمدی، شاعرانه و عاشقانه، دینی و جنگی و ... دیده شود.»
چرا نمی توانیم به همه ژانرها بپردازیم
وی ادامه می دهد:«نمی دانم این چه نوع سیستم مدیریتی است که مدیران در هر دوره به یک سمت غش می کنند؛ چرا سعی نمی شود در تولیدات و اکران تمام ژانرها دیده شود. چرا باید به گونه ای باشد که فیلمساز را به شکل ناخودآگاه به یک سمت و سوی فیلمسازی سوق بدهند این توازن را در سینمای ایران به هم می زند. ما در حوزه سینمای دینی دچار کم کاری شده ایم.»
هزاران دلیل برای نساختن فیلم
یاری در ادامه از پروسه تولید «شور عاشقی» می گوید و این که تولید این فیلم خیلی سخت بود و شاید به هزاران دلیل نباید این فیلم ساخته می شد. یاری تصریح می کند:«اما من به یک دلیل «شور عاشقی» را ساختم و آن شور و شعف عاشقی بود که در من و دوستان وجود داشت.»
جنگ میان راست و دروغ ها
داریوش یاری در ادامه و در پاسخ به این سئوال که چرا به این برهه از واقعه عاشورا پرداختید؟ توضیح می دهد:«خوشبختانه از ابتدا در سینمای ایران و شاید در کشورهای منطقه فیلم هایی در این موضوع ساخته شده اما ما بعد از سفیر و روز واقعه و شاید رستاخیز که اکران نشد کاری درباره واقعه عاشورا نکرده بودیم و این برایم وسوسه انگیز بود. برایم من آنچه مهم بود، زاویه نگاه بعد از واقعه کربلا بود چرا که آن زمان خیلی شبیه زاویه جامعه امروزی است که در آن زیست می کنم. اینکه هر روز از خواب بیدار می شویم به واسطه رسانه که فکر می کردیم حقیقت است؛ دروغ می شود و عکس این نیز وجود دارد. در زمانه ای زندگی می کنیم که جنگ میان راست ها و دروغ هاست.
زاویه نگاه در شور عاشقی
آنچه بعد ازواقعه مهم بود زاویه د ر آن بود که خیلی شبیه زاویه جامعه امروز روزی بود که در آن زیست می کنم. در آن زمان هم جنگ در کربلا تمام می شود اما مهم مسیری است که اسرا را می برند و در این مسیر و در شهرهایش مردمانی زندگی می کنند که حقیقت را نمی دانند. حالا یک زن می خواهد رسانه بشود و نگذارد جای راست و دروغ در تاریخ عوض شود.»
وی اضافه می کند:«روزی که کار تصویربرداری «شور عاشقی» تمام شد خیلی از دوستان و همکاران می آمدند و با هم صحبت می کردیم آنها در حرف هایشان مشخص بود که با موضوع زیست کرده اند و این زیست به یک تجربه مشترک تبدیل شده است.»
