...
با توجه به اینکه کودکان به طور مستقیم و غیرمستقیم تحت تاثیر رفتار های والدین و بزرگسالان قرار دارند و همچنین تغییرشکل شیوه آموزش در دوران کرونا و آموزش مجازی باعث شده آن ها تحت تاثیر چنین تغییراتی قرار بگیرند.
این روز ها به و به خصوص هنگام تعطیلات سال نو، کودکان هم مانند بسیاری از بزرگسالان بیشتر وقت خود را در فضای مجازی و گوشی های همراه خود می گذرانند؛ انگار بسیاری از ما به این گونه وقت گذرانی ها اعتیاد پیدا کرده ایم.
وقتی عادت شکل می گیرد
دکتر لیلا محمدی، روان شناس و مشاور در مورد شکل گیری عادت و اعتیاد به آن می گوید: «در سال های اخیر که کودکان به دلیل شیوع بیماری کرونا نتوانسته اند به مدرسه بروند و با دوستان خود ارتباط زیادی داشته باشند، در بسیاری موارد ارتباط با همکلاسی ها و همچنین آموزش آن ها وابسته به فضای مجازی، گوشی های همراه یا لپ تاپ شان شده است.
بیشتر آن ها به این گونه فضا ها خو گرفته و به آن وابسته شده اند؛ درست همان گونه که هنگام رفتن به مدرسه به معلمان خود وابسته می شدند.»
تعطیلات نوروزی هم مزید بر علت شده و، چون وقت بیشتری دارند ترجیح می دهند از طریق گوشی همراه یا لپ تاپ شان ساعات زیادی را در کانال ها و گروه های مختف مجازی به سر ببرند.
بی نظمی
به گفته این روان شناس از آنجایی که این گونه فضا ها آزادی زیادی در اختیار بچه ها قرار می دهد؛ به همین خاطر باعث می شود نظم و انضباط کمتری هم داشته باشند.
توجه داشته باشیم بچه ها قبلا در ساعت مشخصی در کلاس مشارکت و حضور فیزیکی داشتند، ضمن آنکه معلم هم کنترل بیشتری بر آن ها داشت. اما در فضای مجازی به طور کلی قوانین محدودتر می شود.
محدود شدن قوانین هم باعث می شود بچه ها بیشتر به دنبال تمایلات و علایق خود در فضای مجازی بگردند و پدر و مادر ها هم خیال شان راحت باشد که فرزندان شان در حال درس خواندن و انجام تکالیف شان هستند.
آرامش و لذت غیرواقعی
به گفته محمدی، احساس ناامیدی و کسالت ناشی از نداشتن برنامه ریزی، تعطیلات طولانی و ماندن زیاد در خانه هنگام تعطیلات در نهایت باعث پناه بردن به فضای مجازی و اعتیاد به ابزار های الکترونیکی برای همه ما و همچنین کودکان می شود.
به این ترتیب ابزاری که باید از آن برای دریافت اطلاعات، کسب آگاهی بیشتر در زمینه های مختلف استفاده کرد و آرامش بیشتری داشت تبدیل به وسیله ای می شود که لذت کاذب و آرامش مقطعی با خود به دنبال می آورد. ضمن آنکه تمام وقت ما را هم به خود اختصاص می دهد؛ بنابراین نوعی وابستگی به همراه می آورد که معمولا فکر کنار گذاشتن و دور شدن از آن برای بسیاری از ما حتی کودکان و دانش آموزان نیز ایجاد دلهره و اضطراب می کند؛ تا حدی که احساس نوعی ترس و حتی پوچی با خود به دنبال می آورد.
اگر دور شدن از گوشی های همراه، تبلت یا لپ تاپ چنین احساساتی در شما و فرزندان تان ایجاد می کند و حتی از فکر آن هم مضطرب می شوید، می توان گفت که در واقع شما به نوعی به چنین ابزاری معتاد شده اید.
درمان و آگاهی
به گفته این مشاور با توجه به اینکه در چنین شرایطی جدا کردن کودکان از گوشی هایشان معمولا برای آن ها ترس و اضطراب ایجاد می کند؛ والدین باید با خلاقیت بیشتری به دنبال راهکار و روش هایی برای درگیر شدن بچه ها به تفریحات و فعالیت های جسمانی، ورزشی و همچنین انجام تکالیف درسی شان باشند.
به این ترتیب، دانش آموزانی که در حال حاضر از درس هایشان عقب افتاده اند می توانند زودتر این عقب افتادگی ها را جبران کنند.
اولین گام، توجه به درس های گذشته است تا دانش آموز بتواند به تدریج با مفاهیم اولیه در هر درس آشنا شود. در این مراحل، پدر و مادر ها باید بر چگونگی طی مراحل یادگیری فرزندان شان نظارت مستقیم و غیرمستقیم داشته باشند.
البته گاهی برنامه ریزی برای جبران عقب افتادگی های قبلی چندان هم ساده نیست و در صورت لزوم باید از نظر متخصصان و مشاوران استفاده کرد.
منبع: همشهری آنلاین
