...
پدر ها نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت فرزندان خود دارند. عزت نفس، اعتماد به نفس، تصویر ذهنی مثبت از خود، آرامش، نشاط و ... مواردی است که ارتباط مستقیم با نوع رابطه فرزند با پدر دارد. در واقع پدران با رعایت کردن نکات کلیدی می توانند تاثیرات عمیق و مثبتی بر روی فرزندان خود بگذارند و مهارت های زندگی را به آن ها آموزش داده و در آن ها نهادینه کنند.
با او حرف بزن
مطالعات نشان داده است که عدم وجود رابطه سازنده میان پدر و فرزند با افسردگی دوران نوجوانی رابطه مستقیم دارد بنابراین به همان اندازه که رابطه مادر با فرزندان مهم و نقش آفرین است رابطه مثبت پدر نیز برای رشد و سلامت روان حائز اهمیت است.
علی سعیدی، روانشناس و استاد دانشگاه در این باره می گوید: روابط موثر و سازنده بین پدر و فرزند مورد تاکید همه روانشناسان است به عبارتی هر کودکی نیاز به تعامل مثبت با پدر و مادر دارد و نمی توان نقش یکی را به دیگری واگذار کرد.
شرایط خانواده ها برحسب تعداد فرزند، جنس، سن، شرایط فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و ... با یکدیگر متفاوت است بنابراین نمی توان دستور ثابتی را برای ارتقا روابط بین پدر و فرزند ارائه داد، اما نکات کلی وجود دارد که می توان با عمل به آن ها روابط پدر فرزندی را ارتقا بخشید.
سعیدی می گوید: پدر از طریق ارتباط گرفتن با فرزند، ارزش های خانوادگی، اصول اساسی، روابط اجتماعی و مهارت های ارتباطی را به فرزندان خود منتقل می کند. از سوی دیگر تفاوت هایی بین روش های تربیتی پدر و مادر وجود دارد و نمی توان از پدر انتظار داشت که رابطه اش با فرزند مثل رابطه مادر با فرزند باشد و یا بالعکس بنابراین نوع ارتباط پدر با فرزند با نوع ارتباط مادر فرق می کند.
او در ادامه اشاره ای به گرفتاری ها و مشغله های پدران می کند و می گوید:اگرچه ممکن است که پدر ها زمان کافی برای ارتباط گیری با فرزند نداشته باشند، اما کیفیت برقراری ارتباط از کمیت آن مهمتر است به عبارتی اگر در زمانی کوتاه ارتباطی مثبت با فرزند برقرار شود بهتر از زمان طولانی، ولی بی حاصل است.
انجام فعالیت های مشترک را جدی بگیرید
پدر باید همیشه برای انجام فعالیت های مشترک با فرزندان پیشقدم شود. تماشای فیلم، پیاده روی یا انجام ورزش، کتابخوانی، اجرای مسابقه و ... می تواند مواردی برای ارتباط گیری بیشتر با فرزند باشد.
پدران علاوه بر اینکه برای فرزند خود وقت می گذارند باید از علایق آن ها نیز آگاه باشند چرا که ما با کسی می توانیم ارتباط بهتری برقرار کنیم که نیاز ها و علایق او را بشناسیم.
سعیدی می گوید: یکی از روش های شناخت نیاز ها و علایق فرزند، گفتگو با اوست. وقتی با او صحبت می کنیم بیشتر متوجه وجوه اشتراکی با فرزند خود می شویم و راه های برقراری ارتباط را پیدا می کنیم. باید زمینه را برای حرف زدن او فراهم کنیم و پای صحبت هایش بنشینیم. علاوه بر این اگر پدر یکسری مهارت های هنری، ورزشی و ... داشته باشد نقاط مشترک برای گفتگو کردن بین پدر و فرزند بیشتر می شود. گردش کردن پیاده روی، حضور در محیط های ورزشی، هنری و ... همه می تواند روابط را بهبود ببخشد.
این مشاور در پاسخ به این پرسش که اگر پدری پرخاشگر یا بی اعتنا نسبت به مسائل فرزند است نقش مادر چقدر می تواند موثر باشد می گوید: حالت ایده آل این است که پدر و مادر وظایف و نقش های خود را به خوبی بشناسند و به آن عمل کنند، اما گاهی یکی از والد شرایط ایده آل ندارد. مثلا اگر پدری مشکلات رفتاری دارد یا بی اعتنا نسبت به مسائل فرزند است باید نقش مادر در اینجا بیشتر و پررنگ تر باشد.
حمایت روانی از کودک اصل مهمی است
هنگامی که فرزند حمایت و ارتباط سالم را با پدر ندارد مادر باید منبع پشتیبان و حمایت از فرزندان شود. وقتی یکی از دو ستون خانواده نقشش را درست انجام ندهد دومی متحمل زحمات بیشتر می شود. مادر حتما باید حمایت های روانی از فرزندان داشته باشد تا احساس امنیت در او ایجاد شود.
در شرایطی که پدر نمی تواند نقش خود را به خوبی ایفا کند و الگویی نامناسب برای فرزند است مادر برای جلوگیری از الگوگیری فرزند از پدر باید توجه بیشتری به رفتار های فرزند داشته باشد و با حفظ آرامش و ایجاد تعادل محیط خانواده را امن و آرام کند البته مادر برای انجام این وظیفه مهم باید حتما آموزش ببیند و با مشاور در تماس باشد تا بتواند کنترل خشم را به صورت عملی و کلامی به فرزند آموزش دهد و با مشکلاتی که گریبانگیر فرزند می شود جلوگیری کند.
او در ادامه می گوید:امروزه فرزند پروری و پدر و مادر بودن خیلی سخت است والدین نیاز به آموزش و حضور در دوره ها و کارگاه های آموزشی دارند به خصوص وقتی مشکلی پیش می آید باید برای خروج از بحران از راهکار های مشاور و متخصص کمک بگیرند چرا که همیشه ناظر بیرونی که تخصص هم دارد مسائل و مشکلات را بهتر می فهمد و راهکار های عملی بهتری برای برطرف شدن مشکل می دهد.
