اگر یک سیارک قرار باشد به زمین برخورد کند، آیا می توانیم جلویش را بگیریم؟ روشن است که برخورد یک سیارک به زمین، عواقب ویرانگری به دنبال دارد و از این رو، آماده شدن برای چنین تهدیدی، اهمیت دارد.
به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از ساینس الرت، منظومه شمسی نسبت به گذشته بسیار آرام شده است. ولی در هر صورت، با حرکت یک سیارک به سمت زمین، هنوز هم احتمال برخورد وجود دارد. اینکه تخمین بزنیم این خطر چه زمانی ممکن است تهدیدمان کند، کار دشواری است و همان قدر هم البته قانع کردن همه برای آمادگی برای چنین برخوردی در آینده.
واقعیت غیرقابل انکاری که وجود دارد این است که حتی یک سیارک معمولی با قطر ۵۰۰ متر هم می تواند ضربه ای قدرتمند و با بیش از ۱۰ گیگا تن انرژی وارد کند. اگر چنین چیزی به زمین برخورد کند، دهانه برخوردی به وسعت ۹ کیلومتر و عمق ۰.۷ کیلومتر ایجاد می شود. مواد حاصل از برخورد، تا ۴ کیلومتر مکعب پرتاب می شوند. این مواد داغ ب سمت جو پرتاب می شوند و بعد به زمین می بارند و طوفان آتش به راه می افتد. اگر سیارک به اقیانوس برخورد کند، سونامی های عظیم حیات موجودات را به خطر خواهند انداخت.
در هر صورت، تمدن بشری نابود خواهد شد. همه چیز به اندازه سیارک برمی گردد و سیارک های زیادی بزرگتر از ۵۰۰ متر وجود دارد. البته منصفانه بگوییم، بسیاری از آن ها نیز بسیار کوچکتر هستند. هرکسی که از برخورد یک سیارک به اندازه کافی بزرگ جان به در ببرد، به احتمال زیاد وارد مبارزه ای برای بقا می شود که می تواند با مبارزه ای که اجدادمان برای بقا داشتند، رقابت کند.
افرادی که سیارک ها را مطالعه می کنند، سیارک های تهدیدآمیز را فهرست بندی می کنند و سعی می کنند راه هایی برای پیش بینی ضربه و از بین بردن تهدید ایجاد کنند، همه این ها را از قبل می دانند. برخی از همین افراد - اعم از دانشمندان و سیاستمداران - کنفرانس دفاع سیاره ای ۲۰۲۳ را برگزار کردند تا همه مسائل مربوط به برخورد یک سیارک را بررسی کنند.
گروهی از محققان تجزیه و تحلیل دقیقی از کنفرانس انجام داده اند. بررسی آن ها در مقاله ای در مجله «Acta Astronautica» آمده است. عنوان آن «پیامدهای دیپلماتیک، ژئوپلیتیکی و اقتصادی یک تهدید قریب الوقوع سیارکی» است. نویسنده اصلی لورا جامشون مک گری، دیپلماتی است که همچنین استاد دانشگاه بلگرانو و دانشگاه دل سالوادور در بوئنوس آیرس، آرژانتین است.
نویسندگان در تحلیل خود چیزهایی را فراتر از پاسخ علمی و فناوری در نظر می گیرند. آن ها چارچوب حقوقی بین المللی، عملکرد دولت ها در مجامع چندجانبه و نظر دانشمندان را هم به حساب می آورند.
در این گزارش آمده است: برخورد یک سیارک با زمین یک رویداد با احتمال بسیار کم است. با این حال، اگر این اتفاق بیفتد، عواقب آن می تواند ویرانگر باشد.
همه ما این را می دانیم، اما بر خلاف سایر بلایای طبیعی، ما می توانیم حرکت سیارک به سمت زمین را ببینیم و می توانیم برای آن آماده شویم. فرض کنفرانس بسیار ساده است: یک سیارک با قطر ۵۰۰ متر در حال حرکت به سمت زمین است. این سیارکی است که در ژانویه کشف شده است. به دلیل مدار سیارک، تشخیص آن در ابتدا دشوار بود. این سیارک به عنوان یک سیارک بالقوه خطرناک PHA شناسایی و نام آن ۲۰۲۳ PDC گذاشته شد. با ادامه مشاهدات، شرکت کنندگان دریافتند که احتمال برخورد آن به زمین افزایش یافته است. در نهایت، آنها مشخص کردند که این سیارک در اکتبر ۲۰۳۶ به زمین برخورد خواهد کرد و به بشریت ۱۲.۵ سال زمان می دهد.
بیشتر بخوانید:
۳ روز کار در هفته کافی است | دلخوش بودن به فناوری های نویناین مدت زمان بسیار حیاتی است. این به بشریت فرصت می دهد تا سیارک را مطالعه کند، ترکیب آن را تعیین کند و حتی یک فضاپیما برای مطالعه آن بفرستد. همه این ها خوب به نظر می رسد، اما یک جنبه تاریک را نباید نادیده گرفت. زمانی که بدانیم به کجا برخورد خواهد کرد، هرج و مرج در آن منطقه حاکم می شود. ساکنان کجا خواهند رفت؟ چه کسی آنها را می پذیرد؟ بانک ها ورشکسته می شوند و سیستم اقتصادی سقوط می کند. صنعت، و همچنین کشاورزی و تولید مواد غذایی آسیب زیادی خواهد دید.
مردم سعی می کنند فرار کنند و نظم و قانون از بین می رود. به طور خلاصه، همه چیز غیرقابل پیش بینی و هرج و مرج حاکم خواهد بود. جنگ، فرقه ها، دیکتاتورهای فاشیست و چه کسی می داند چه جلوه های دیگری از جنبه های بدوی بشریت ما را دچار دردسر خواهد کرد؟ شاید برخی مردم را در اردوگاه ها حبس کنند. البته این اتفاقات چندین بار در تاریخ بشریت بدون خطر سقوط یک سیارک اتفاق افتاده است. این داستانی علمی-تخیلی نیست. اما هر بار که هرج و مرج و بی نظمی بشریت را فرا می گیرد، کسانی هستند که سعی می کنند از وقوع بدترین ها جلوگیری کنند. این در مورد برخورد سیارک هم صدق می کند.
سال ۲۰۱۱ سال مهمی در آمادگی برای برخورد سیارک بود. کمیته سازمان ملل متحد در مورد استفاده صلح آمیز از فضا COPUOS تیم اقدام در مورد اجرام نزدیک به زمین را تاسیس کرد. در طول سال ها، کمیته های بیشتری ایجاد و برنامه هایی برای شناسایی سیارک ها و منحرف کردن مسیرشان در صورت احتمال خطر در نظر گرفته شد. اما همه اینها بیشتر یک پاسخ علمی و فنی بود. این تحلیل جدید جنبه اجتماعی یک حمله قریب الوقوع را فراتر از تشخیص و انحراف بررسی می کند. اینجا تعدادی از سوالاتی را داریم که مطالعه به آن ها اشاره می کند:
- در صورت نیاز به تخلیه، این امر چگونه سازماندهی خواهد شد؟ آیا آسیب پذیرترین افراد در اولویت هستند؟ یا پربازده ترین ها؟
- نهادهای اجتماعی چگونه واکنش نشان خواهند داد؟ آیا دانشگاه ها، رسانه های اجتماعی، ادیان و دیگران با رویکرد تفکر فاجعه آمیز واکنش نشان می دهند یا با افزایش آگاهی؟
- آیا مسئولیت پذیرایی از سایر شهروندان در صورت وقوع فاجعه آوارگی داخلی در مقابل جابه جایی برون مرزی وجود دارد؟ چگونه، چه زمانی و چه کسی مسئولیت بر عهده خواهد گرفت؟
-اگر برای خنثی کردن ضربه نیاز به استفاده از کلاهک اتمی داشته باشیم، چگونه سازماندهی می شود؟ آیا بی اعتمادی وجود خواهد داشت؟
این لیست کامل نیست، اما نشان دهنده آن نوعی از پیچیدگی است که اگر یک سیارک به زمین نزدیک شود، با آن مواجه می شویم.
از آن جایی که پنج عضو دائمی شورای امنیت، که هر یک از آن ها می توانند استفاده از NED یا وسیله انفجار هسته ای در فضا را وتو کنند، قدرت های هسته ای هستند، لازم است در بحث های ژئوپلیتیکی و اقتصادی، حتی فرهنگی و مذهبی شرکت کنند.
در نهایت، بشریت به احتمال زیاد با هم نجات خواهد یافت یا سقوط خواهد کرد. به یک معنا، برخورد یک سیارک آزمایش نهایی برای گونه ما است. البته از یاد نبریم که تغییرات اقلیمی یک تهدید زمانبر است که کاملا ساخته خود ماست. اما سیارک ها متفاوت هستند. برخورد سیارک ها کاملا طبیعی است و انقراض ها هم همینطور. اگر می خواهیم از اولی جان به در ببریم و از دومی اجتناب کنیم، باید تا آنجا که می توانیم آماده شویم.
منبع: همشهری آنلاین